ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ 1ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΟΣΕΑΔΕ 30&31 ΜΑΙΟΥ 2013

    ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ 1^ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΟΣΕΑΔΕ

       

Α. Η ΟΣΕΑΔΕ ιδρύθηκε (απόφαση 195/20-8-2012 του Πρωτοδικείου Αθήνας) με βάση σχετικές  αποφάσεις γενικών συνελεύσεων των σωματείων των εργαζομένων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις στην  Δυτ. Ελλάδα, στο Νότιο Αιγαίο, στην Αττική, στην Πελοποννήσου, στο Βόρειο Αιγαίο καθώς και  μελών των σωματείων της Θεσσαλίας – Στερεάς και Κρήτης. Στην ιδρυτική συνέλευση παραβρέθηκαν και εκπρόσωποι του Σωματείου της Ηπείρου που εντάχθηκε αργότερα στην ομοσπονδία.

Η ίδρυση της ομοσπονδίας προέκυψε ως ανάγκη για την συνδικαλιστική εκπροσώπηση των εργαζομένων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις μετά την  αποκάλυψη του υπονομευτικού – εκφυλιστικού  ρόλου των δυνάμεων του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού και στον χώρο των πρώην κρατικών Περιφερειών. Οι δυνάμεις αυτές, πλήρως ευθυγραμμισμένες στην γραμμή που εκπροσωπούν οι πλειοψηφίες στις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, αφού καταδίκασαν την συνδικαλιστική έκφραση των εργαζομένων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις σε ρόλο θεατή, αφού άφησαν εντελώς ακάλυπτους τους συναδέλφους κατά την περίοδο της εφαρμογής του «Καλλικράτη» που αποτέλεσε τον προπομπό για την σημερινή κατάσταση στο χώρο της τοπικής διοίκησης, οδηγήθηκαν στην πλήρη απαξία και την ουσιαστική διάλυση αφού προφανώς επιτέλεσαν  το «έργο» τους.

Β. Στην περίοδο που διανύουμε το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα μας αντιμετωπίζει την πιο σκληρή επίθεση, εκτός πολεμικών αναμετρήσεων και γενικών συνταγματικών εκτροπών, στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Η επίθεση αυτή αφορά με διαβαθμίσεις όλους τους εργαζόμενους, τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ανεξάρτητα από την συνομολόγηση μνημονίων ή όχι. Τα δημόσιο χρέος, τα ελλείμματα, η «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας» και η ανάπτυξη αποτελούν τα προσχήματα εφαρμογής προαποφασισμένων, όπως αποδεικνύεται πλέον, μέτρων.

·           Με τα  μέτρα του επικαιροποιημένου Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής (Ν. 4093/12)   του Προϋπολογισμού για το 2013 καθώς και του πολυνομοσχεδίου σκούπα εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων ( ν. 4152/13) αλλά και με την αντιδημοκρατική μεθόδευση έκδοσης στο σωρό Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και τέλος με τις αντισυνταγματικές επιστρατεύσεις όσων αγωνίζονται, καταργώντας ουσιαστικά και το δικαίωμα στην απεργία, η τρικομματική κυβέρνηση, σε πλήρη συνεργασία με την Ε.Ε. και το  Δ.Ν.Τ., στον μεν ιδιωτικό καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις και το 8ωρο, εφαρμόζοντας σχετική οδηγία της Ε.Ε., αφήνοντας εντελώς απροστάτευτους του εργαζόμενους στην εργοδοτική αυθαιρεσία, ενώ στον δημόσιο προχωρούν σε άμεσες διαθεσιμότητες, δηλαδή απολύσεις, υποχρεωτικές μετατάξεις για όλους, ακόμη και σε κατώτερη βαθμίδα με την απειλή της απόλυσης. Ταυτόχρονα τρομοκρατούν με πειθαρχικούς ελέγχους, όχι τους «επίορκους», όπως διακηρύττουν, αλλά τους υπαλλήλους που αντιστέκονται π.χ. με την απειλή της «ανάρμοστης συμπεριφοράς» εντός ή εκτός «υπηρεσίας», ενώ επίκειται η «αξιολόγηση» υπηρεσιών και προσωπικού (Ν.4024/11) προκειμένου να υλοποιηθεί ο στόχος για τις απολύσεις  δημοσίων υπαλλήλων (150.000 μέχρι το 2016). Στήριγμα στην κυβέρνηση για τις απολύσεις στο Δημόσιο μέσω της κατάργησης υπηρεσιών, αποτελούν οι περιφερειάρχες που ζητούν την κατάργηση των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων.

·           Η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους είναι ενιαία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα καθώς αφού περιέκοψαν  άγρια τις συντάξεις για 5η συνεχόμενη φορά,  ετοιμάζουν ήδη τις επόμενες περικοπές. Καταργούν τα εναπομείναντα επιδόματα γιορτών και άδειας, πετσοκόβουν ακόμη και  τις οικογενειακές παροχές, εκτόξευσαν  την συντάξιμη ηλικία στα 67 όταν η επίσημη ανεργία ξεπερνά το 25% και τα χρόνια για την πλήρη σύνταξη στα 40! Οι εφαρμοστικοί νόμοι της τρικομματικής κυβέρνησης αποτελούν ποταμό αντιλαϊκών ρυθμίσεων που περιλαμβάνει από νέα χαράτσια στην «δημόσια» υγεία μέχρι την πλήρη ουσιαστική εξίσωση των ιδιωτικών «κολλεγίων» με τα  ΑΕΙ  και την σκανδαλώδη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Επιβάλλεται νέα φοροληστεία  σε μισθωτούς, συνταξιούχους και ελ. επαγγελματίες, καταργούνται το αφορολόγητο και  οι φοροαπαλλαγές κοινωνικού χαρακτήρα ενώ μονιμοποιούνται τα κάθε λογής χαράτσια.

·            Τα μέτρα δεν «τα επιβάλουν οι δανειστές και το μνημόνιο», δεν αφορούν μόνο στον λαό μας. Η αντιλαϊκή θύελλα πηγάζει από τη στρατηγική των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων της Ε.Ε. με στόχο να θωρακίσουν τα κέρδη τους. Απαραίτητος όρος για την ανταγωνιστικότητά τους, είναι να γίνει φτηνή η εργατική δύναμη, με μείωση του κόστους μισθών και ασφάλισης, να μειωθεί κι άλλο η φορολογία στα κέρδη τους, να ιδιωτικοποιηθεί δημόσια περιουσία, επιχειρήσεις και γη, προκειμένου να διασφαλίσουν κερδοφόρα διέξοδο επένδυσης στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Τα όρια που καθορίζει η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου για τις λαϊκές ανάγκες είναι τα επίπεδα μισθών Κίνας και Ινδίας. Όσο για την περιβόητη «αξιοποίηση» του δημόσιου πλούτου μέσω «επενδύσεων» των μονοπωλιακών ομίλων, ως εργαζόμενοι γνωρίζουμε από την πείρα μας  πόσο βελτιώθηκε η ζωή μας απ' τα κονδύλια των ΚΠΣ, της ΕΕ και την «ανάπτυξη» όλων των προηγούμενων χρόνων, τις επενδύσεις στα «μεγάλα έργα» οδικών αξόνων και υποδομών, της «Deutsche Telecom» στον ΟΤΕ και της «Hochtief» στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» που τα πλήρωσαν και τα πληρώνουν ακόμα πανάκριβα. Επιβάλλουν ατέλειωτες θυσίες στα λαϊκά στρώματα και υπόσχονται  «ανάπτυξη», διαλύοντας  τομείς του δημοσίου, προκειμένου να διαθέσουν το αντικείμενο σε ιδιώτες  σε βάρος του εργαζόμενου λαού.

·           Η φιλολογία περί «χρεοκοπίας»  είναι αποπροσανατολιστική. Ο λαός χρεοκοπεί καθημερινά με την πολιτική τους. Η φιλολογία περί «ανάπτυξης» μαζί με το κλίμα κατασκευασμένης προσδοκίας που καλλιεργεί ο καθεστωτικός μηχανισμός προπαγάνδας κυβέρνησης και επιχειρηματικών ομίλων, επιχειρεί να συσκοτίσει την πραγματικότητα των αμοιβών Κίνας και των εργασιακών δικαιωμάτων νοτιοανατολικής Ασίας που νομοθετούν.

Γ. Το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης (ΥΔΜΗΔ) “Οργάνωση Δημόσιας Διοίκησης και άλλες διατάξεις” που τέθηκε για διαβούλευση, σε συνδυασμό με τα ερωτηματολόγια (αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης) που έχει ετοιμάσει και διαρρεύσει το ίδιο υπουργείο, συνεχίζεται  η επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα του συνόλου των εργαζομένων.

Η τρικομματική κυβέρνηση με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου και ανεξάρτητα την τελική του μορφή, συνεχίζει την εφαρμογή του προαποφασισμένου σχεδίου υπονόμευσης του δημοσίου, προκειμένου να διευκολυνθεί η εξασφάλιση των επιχειρηματικών κερδών, με λεία την Δημόσια Παιδεία, την Δημόσια Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση και Πρόνοια, τα Δημόσια Έργα, ακόμη και την Δημόσια Ασφάλεια και την είσπραξη των Δημόσιων Εσόδων. Η οργανωμένη κατασυκοφάντηση του Δημοσίου Τομέα, η προφασιζόμενη «αξιολόγηση» δομών και προσωπικού, η εμμονή στις  με κάθε τρόπο απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, οδηγούν  σε ακριβώς αυτό τον στόχο.  Ακόμη :

•  προβλέπονται διαδικασίες – εξπρές, παρακάμπτοντας και την βουλή, (υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα) ώστε να μπορούν να καταργηθούν οργανισμοί και υπηρεσίες, οι υπάλληλοι των οποίων θα απολυθούν. Μάλιστα, για να διευκολυνθεί η άντληση των απολύσεων, το ν/σ δίνει τη δυνατότητα ακόμη και της μετατροπής Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου!
•  δίδεται το πράσινο φως για την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων που θα ορίζουν τους νέους Οργανισμούς σε υπουργεία, υπηρεσίες, νομικά πρόσωπα, δήμους κ.λπ., σύμφωνα με τις εκθέσεις αξιολόγησης των οργανικών τους μονάδων, καθώς και τα νέα οργανογράμματα που έχει εγκρίνει ήδη το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης για όλα τα υπουργεία. Στα νέα αυτά οργανογράμματα, όπως είναι ήδη γνωστό, προβλέπεται ψαλίδι κατά μέσο όρο 50% σε δομές και υπηρεσίες, με τους υπαλλήλους που "περισσεύουν" να τίθενται στη δεξαμενή των 25.000 χιλιάδων υπαλλήλων που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα ως το τέλος του 2013, με βάση τη γνωστή μνημονιακή συμφωνία με την Τρόικα (Ευρ. Τράπεζα, Ευρ. Επιτροπή και Δ.Ν.Τ.). Η μείωση αυτή μάλιστα των οργανικών θέσεων θα γίνεται με διαδικασία - εξπρές απαιτώντας μόνο την κοινή απόφαση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και του οικείου υπουργού.
• καταδικάζονται σε διαθεσιμότητα οι μακροχρόνια ασθενείς ακόμη και για διαπιστωμένα δυσίατα νοσήματα, ενώ αυστηροποιείται  το πλαίσιο χορήγησης των αναρρωτικών αδειών, απαιτώντας το κόστος της γνωμάτευσης γιατρού και για τις πιο απλές περιπτώσεις.
• παρεμβαίνουν στην ιεραρχική εξέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων καταργώντας την απαίτηση συμπλήρωσης ορισμένων ετών πριν τη δυνατότητα υποψηφιότητας για θέση ευθύνης ενώ με την τοποθέτηση ουσιαστικά επ΄ αόριστον αναπληρωτών ανοίγει ο δρόμος για την οικοδόμηση εκ νέου μηχανισμού ημετέρων… 
• επαναφέρουν τη διοίκηση μέσω στόχων τη στιγμή που οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν διαλυθεί μετά την κατάργηση των κενών οργανικών θέσεων, τη διαθεσιμότητα και τις συνταξιοδοτήσεις και που πλέον δεν διαθέτουν τους ελάχιστους απαραίτητους πόρους για τη λειτουργία τους. 
• με εφαρμογή των μεθόδων ελέγχου που εφαρμόζονται στην εργασιακή ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα προβλέπεται η υπογραφή συμβολαίων αποδοτικότητας για τους προϊσταμένους οργανικών μονάδων, προδικάζοντας τον σχεδιασμό για την λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών ως επιχειρήσεων σε πλήρη αναντιστοιχία με τον κοινωνικό τους χαρακτήρα.

Δ. Ως εργαζόμενοι στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, έχοντας πλήρη συναίσθηση της ευθύνης που προκύπτει από την «διπλή» ιδιότητα του δημόσιου υπαλλήλου και εργαζόμενου ταυτόχρονα, δηλώνουμε προς όλους τους συναδέλφους, ανεξάρτητα από εργοδότη, σχέση και χώρο εργασίας ότι:

·                     Οι μεγαλόσχημες εξαγγελίες της τρικομματικής κυβέρνησης περί «αξιοκρατικού και σύγχρονου δημοσίου με έλεγχο και αξιολόγηση», ξεμπροστιάζονται από την μέχρι  σήμερα πολιτική της που έχει οδηγήσει σε πλήρη απαξία όλες τις κοινωνικές δημόσιες δομές στέλνοντας τους εργαζόμενους ως πελάτες στους μεγαλοεμπόρους «υπηρεσιών» υγείας, παιδείας και ασφάλισης, την ίδια στιγμή που αξιοποιεί όλα τα κατασταλτικά μέτρα με την επίκληση άρθρων του συντάγματος και την προστασία του δημόσιου συμφέροντος (επιστράτευση- επίταξη),  προκειμένου να κάμψει την λαϊκή αντίσταση .

·                     Στο ίδιο πλαίσιο  εντάσσονται και οι νέες ρυθμίσεις  του πειθαρχικού δικαίου  στο Δημόσιο, όπου κατά παράβαση κάθε αρχής δικαίου, τίθενται σε αργία υπάλληλοι – δηλαδή καταδικάζονται σε οικονομική εξόντωση οι ίδιοι και οι οικογένειές τους - για παραπτώματα ακόμη και άσχετα με τα καθήκοντά τους και μάλιστα πριν καν εκδικαστούν. Η κυβέρνηση δηλαδή καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας με πρόσχημα την καθυστέρηση στην απόδοση δικαιοσύνης για την οποία η ίδια ευθύνεται.

·                     Κάθε τομέας του υπηρεσιών δημοσίου που ανατίθεται  σε επιχειρηματίες, σημαίνει, όπως δείχνει η πείρα, χαμηλής ποιότητας  υπηρεσίες και μεγάλο επιπλέον  κόστος (τραπεζικό σύστημα, μεταφορές, διόδια, επικοινωνίες, ασφαλιστικές εταιρείες, ενεργειακές επιθεωρήσεις, έλεγχος οχημάτων κλπ). Όταν μάλιστα οι υπηρεσίες αφορούν πρώτες ανάγκες (υγεία, παιδεία, ασφάλιση, μεταφορές κλπ) τα νέα βάρη που φορτώνονται στους εργαζόμενους  είναι  δυσβάσταχτα και επιπλέον της άγριας φοροληστείας.

Τα παραμύθια περί αξιοκρατίας  και αξιολογήσεων που πασάρουν κυβέρνηση και καθεστωτικοί παπαγάλοι, συγκρούονται με την βασική αρχή ότι ακόμη και  στις επιχειρήσεις που έχουν αποκλειστικό σκοπό το κέρδος, της όποιας αξιολόγησης δομών ή προσωπικού, προηγείται η διακήρυξη των σαφών στόχων. Η όποια αξιολόγηση  δεν είναι «ουδέτερη»  αλλά υπηρετεί αναγκαστικά το παραγόμενο «προϊόν». Με λίγα λόγια είναι διαφορετικά τα κριτήρια  με τα οποία αξιολογείται μια Δημόσια Διοίκηση στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών, και εντελώς διαφορετικά όταν αξιολογείται μια Διοίκηση που πρώτιστα στοχεύει στην εξασφάλιση κερδών για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Γι΄ αυτό και απορρίπτουμε την αξιολόγηση ως όχημα για τις προαποφασισμένες απολύσεις  και την εκχώρηση δημόσιων υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα. Δεν νομιμοποιούμε  - δεν συμμετέχουμε σε  καμία διαδικασία που αφορά την υλοποίηση της αξιολόγησης δομών και προσωπικού - καμία συμμετοχή αιρετού στα Υπηρεσιακά Συμβούλια που θα αποφασίζουν ποιοι θα απολυθούν. Αγωνιζόμαστε  για να μην περάσει καμία απόλυση, να μπλοκαριστεί η κατάργηση οργανικών θέσεων και υπηρεσιών.

·                     Στην επίθεση που  δέχεται ο χώρος του δημοσίου και ειδικότερα ο τομέας των κοινωνικών υπηρεσιών, ως πέμπτη φάλαγγα στοιχίζεται ο  εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός με κορώνα τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αλλά και μια σειρά Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες. Ο εσμός αυτός των εργατοπατέρων αφού για χρόνια καλλιέργησε την υποταγή των εργαζομένων στον ευρω - μονόδρομο της “ανταγωνιστικότητας” και της “επιχειρηματικότητας”  υπονόμευσε  και υπονομεύει, κάθε προσπάθεια ταξικής συνειδητοποίησης του κόσμου της εργασίας. Η απομόνωσή του αποτελεί όρο για την αντεπίθεση της εργατικής τάξης τόσο για την υπεράσπιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων όσο και την διεκδίκηση του συνόλου πλούτου που παράγει.

·                     Για τους εργαζόμενους στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις  είναι αδιαπραγμάτευτη η υποστήριξη των δημόσιων κοινωνικών δομών που αφορούν στην υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, την πρόνοια, τις υποδομές, τις μεταφορές -  επικοινωνίες, και την προστασία του περιβάλλοντος . Τα συγκεκριμένα κοινωνικά αγαθά  είναι δικαίωμα όλων και όχι όσων έχουν να πληρώσουν γι αυτό και η παροχή τους, και μάλιστα σε υψηλή ποιότητα που ανταποκρίνεται στην εποχή μας, είναι αποκλειστικά δημόσια – κοινωνική  υποχρέωση  και όχι εμπορική παροχή υπηρεσιών.

·                     Τελικά  είναι αδιαπραγμάτευτος ο χαρακτήρας των Δημοσίων Υπηρεσιών ως ταγμένων στην υπηρεσία των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών  και όχι μηχανισμού που  κατευθύνει κοινωνικούς πόρους στα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων.

Δ. Σήμερα, έχοντας και την πείρα των μεγάλων περσινών αγώνων που οδήγησαν στην κυβερνητική εναλλαγή, αγωνιζόμαστε ενάντια στα νέα μέτρα, και ταυτόχρονα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβερνήσεων και  Ε.Ε. για τη διεκδίκηση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης με στόχο και γνώμονα την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του εργαζόμενου λαού. Είναι  αγώνας για να διαγραφεί το σύνολο του  χρέους (καθώς δεν υπάρχει τμήμα για το οποίο ευθύνεται ο λαός μας), για να σπάσει ο εργαζόμενος λαός τα δεσμά μνημονίων και μηχανισμών, για να περάσουν στην κοινωνική ιδιοκτησία  τα εργαλεία και οι υποδομές που αφορούν στα δημόσια αγαθά: Παιδεία – Υγεία – Ασφάλιση -Πρόνοια – Ενέργεια – Τηλεπικοινωνίες – Υποδομές- Μεταφορές - Φυσικοί Πόροι – Τράπεζες.

Ε. Αγωνιζόμαστε μαζί με όλους τους εργαζόμενους, ξεπερνώντας ψεύτικους διαχωρισμούς που αφορούν σε εργοδότη (δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα),  σχέση εργασίας, καταγωγή,  για το δικαίωμα όλων  στην σταθερή εργασία με δικαιώματα. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση του συνόλου των αντιλαϊκών νόμων, για την υπεράσπιση του λαϊκού εισοδήματος και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Στηρίζουμε και συμμετέχουμε τους αγώνες για πραγματικές συλλογικές συμβάσεις. Αγωνιζόμαστε μαζί με τα υπόλοιπα στρώματα του λαού μας ενάντια στα παραπλανητικά συνθήματα για δήθεν καλύτερη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, την ΕΕ και το ΔΝΤ, για πιο «ανθρώπινη» διαχείριση της εκμετάλλευσης. Αγωνιζόμαστε για την  ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται, της πολιτικής του ευρω- μονόδρομου και των μνημονίων. Δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος και δέσμευση  που υπονομεύει τα δικαιώματα το λαού μας και το μέλλον των παιδιών μας. 

Στα πλαίσια αυτά οργανώνουμε τον αγώνα των εργαζομένων στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις :

·             Για ένα δημόσιο τομέα σύγχρονο, δημοκρατικό, στην υπηρεσία των σύγχρονων αναγκών του λαού μας και όχι τροχονόμο κερδών των ιδιωτικών συμφερόντων.

·             Για να μην απολυθεί με το πρόσχημα της «διαθεσιμότητας» ή της «αξιολόγησης» κανένας  συνάδελφος ανεξάρτητα από την σχέση εργασίας. Για να μην αποκλειστούν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο από το τεκμήριο της αθωότητας, για να ακυρωθούν οι τρομοκρατικές διατάξεις του πειθαρχικού δικαίου  « π.χ περί ανάρμοστης συμπεριφοράς».

·             Για Δημόσια δωρεάν και για όλους υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια.

·             Για μισθούς και συντάξεις τέτοιων που θα καθορίζονται  από τις σύγχρονες ανάγκες και όχι τα περισσεύματα των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

·             Ενάντια στην νέα φοροληστεία και τα χαράτσια.

·             Για την κατάργηση μνημονίων και δεσμεύσεων σε Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. καθώς και του συνόλου αντεργατικών νόμων.

·             Για να μην κλείσουν σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία. Να μην περάσουν οι «αξιολογήσεις», οι συγχωνεύσεις οργανισμών, οι καταργήσεις φορέων,.

·             Ενάντια στην κλοπή των αποθεματικών των Ταμείων  και ενάντια στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης  με μοχλό τον ΕΟΠΥΥ που στέλνει πελάτες στους εμπόρους «υγείας».

·             Για την λήψη μέτρων για την προστασία των ανέργων.

·             Ενάντια  στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, των λιμανιών, των αεροδρομίων και του φυσικού πλούτου της χώρας.

·             Ενάντια στις μακροχρόνιες παραχωρήσεις μέσα από τις Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα ( ΣΔΙΤ )

·             Για να ανατρέψουμε τη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που ρημάζουν τη χώρα και το λαό μας!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

1. Προγραμματισμός ενεργειών ενημέρωσης συναδέλφων στις Α.Δ. με ειδική μέριμνα για τις Α.Δ. που δεν συμμετέχουν ακόμη στην Ομοσπονδία.
2. Βελτίωση επικοινωνίας με αξιοποίηση των υπηρεσιακών e-mail, τον εμπλουτισμό του ιστότοπου και την διερεύνηση δημιουργίας forum για ανταλλαγή απόψεων κλπ.
3. Ανάληψη πρωτοβουλίας συντονισμένης δράσης με άλλους φορείς εργαζομένων (πιθανόν αρχίζοντας από την τοπική διοίκηση) στην κατεύθυνση της υπεράσπισης δημοσίων αγαθών (παιδεία, υγεία, ασφάλιση κλπ) και της ανάδειξης της υποχρέωσης του κράτους να τα παρέχει σε υψηλό επίπεδο, αντίστοιχο της εποχής, καθολικά και ΔΩΡΕΑΝ.)
4. Επιδίωξη συνεργασίας με κοινωνικούς - επιστημονικούς  φορείς που αφορούν σε τομείς αρμοδιοτήτων των Α.Δ. (ΠΟΓΕΔΥ-ΕΜΔΥΔΑΣ - ΤΕΕ- ΓΕΩΤΕΕ- ΕΕΤΕΜ – ΠΟΔΔΥ- ΟΔΔΥ - Ενώσεις Μεταναστών- Ομοσπονδίες - Σωματεία κλπ) για την ανάδειξη του κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών και την κατά το δυνατό συγκεκριμενοποίηση  των χαρακτηριστικών (στην υπηρεσία των λαϊκών στρωμάτων) του Δημοσίου Τομέα που ζητάμε.
5. Συντονισμό δράσης με φορείς εργαζομένων ( για την προβολή κοινών στόχων ( πλαίσιο πάλης πχ αμοιβές, κοινωνικές παροχές) για την αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης και εντεινόμενης οικονομικής εξαθλίωσης και της συνεχούς συρρίκνωσης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.